Ρόδα, τσάντα και κοπάνα ως την Ινδία

Αφιερωμένο σε όλους αυτούς που νομίζουν ότι έχουν δοκιμάσει τα πάντα...

Πώς λέγεται ο άνθρωπος που ξεκινά από τη μια άκρη της γης με προορισμό μιαν άλλη άκρη, καβάλα σε ένα δίτροχο; Πριν προλάβετε να απαντήσετε, ελάτε να σας γνωρίσουμε τον Αλέξανδρο. Ο Αλέξανδρος είναι ένας απλός καθημερινός άνθρωπος, σαν όλους εμάς. Χμμμ, ξανασκέφτομαι και ξαναγράφω. Ο Αλέξανδρος φαίνεται ότι είναι ένας άνθρωπος σαν όλους εμάς. Αλλά και πάλι, συγνώμη, εσείς κάνατε 20.000χλμ καβάλα στο δίτροχό σας, εξερευνώντας μόνος σας τα βάθη της Μικράς Ασίας καταλήγοντας κάπου στην Ινδία να συλλογίζεστε το επόμενο ταξίδι σας;

Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο Αλέξανδρος, δεινός ΜΤΒής και φίλος από τα παλιά είναι μόνιμος κάτοικος Λονδίνου. Λίγο η υψηλή υγρασία, λίγο η καθημερινότητα της Ευρωπαϊκής πόλης και δεν άργησε να λασκάρει η βίδα. Ο Αλέξανδρος μας ανακοίνωσε ότι τους επόμενους 6 μήνες δεν θα βρίσκεται στο Λονδίνο αλλά καβάλα στο πιστό του άλογo, ένα Suzuki V-Strom με το οποίο θα διένυε την Ευρώπη, την Τουρκία, το Ιράν, το Πακιστάν με τελικό προορισμό την Ινδία. Όταν δε, μας ανακοίνωσε ότι όλο το εγχείρημα θα το έκανε μόνος του ανησυχήσαμε. Μάταιες οι εκκλήσεις φίλων και γνωστών να το σκεφθεί καλύτερα, ή έστω να βρεί παρέα για την δύσκολη και επικίνδυνη αυτή διαδρομή. Ο Αλέξανδρος είχε ήδη ξεκινήσει να συλλέγει πληροφορίες, χάρτες, να αγοράζει εξοπλισμό, να ετοιμάζει τη μηχανή. Άρπαξε και κάμποσες μεγάλες κάρτες μνήμης, ένα μικρό λαπτοπ και σε λίγο καιρό το μοτέρ του γουργούριζε στους Ευρωπαϊκούς δρόμους.

• 
• 
• 
• 
• 
•  

Πρώτη στάση στην Ελλάδα, το Σεπτέμβρη. Τον είδαμε. Βλέμμα αστραπή, μυαλό πεντακάθαρο, χαμόγελα με λίγο φόβο από πίσω, ευχές για καλές διαδρομές. Σαν καπετάνιος που θα έφευγε από την οικογένειά του για υπερατλαντικό ταξίδι. Φόβοι για φουρτούνες και πειρατές, δεν πτοούσαν τον Αλέξανδρο. Ένα σύντομο "γειά", ένα καλό σέρβις στα χέρια του Έλληνα μάστορη, νέα ελαστικά και αναρτήσεις, κάμποσα φίλτρα βενζίνης στις αποσκευές και μηχανή και αναβάτης, βρίσκονται στα εδάφη της Τουρκίας, έχοντας περάσει από τη Χίο απέναντι με το καραβάκι. Η περιπέτεια πρακτικά ξεκίνησε όταν ο Αλέξανδρος ανέβαζε στροφές κάπου στη Μικρά Ασία.

• 
• 
• 
• 
• 
•  

Τα νέα του τα μαθαίναμε όταν αποκτούσε πρόσβαση στο δυτικό πολιτισμό: Το διαδίκτυο αποτελεί μάλλον κάποιο εξωτικό φρούτο στις χώρες που διέσχιζε ο φίλος μας. Όταν μπορούσε έγραφε στο http://horizonsunlimited.com/tstories/alex. Και εμείς με εξαιρετική λαιμαργία διαβάζαμε. Και ταξιδεύαμε και εμείς μαζί του νοητά. Γλαφυρό μα άμεσο ύφος, άπειρες φωτογραφίες ενός κόσμου που έδειχνε όλο και πιο ξένος στα δικά μας μάτια όσο περνούσε ο καιρός. Παράλληλα η δική μας καθημερινότητα έτρεχε: Εκλογές, οικονομικές και όχι μόνο κρίσεις. Ουδέποτε άγγιξαν τον αναβάτη όλα αυτά τα μάταια θέματα. Οι δικές του ανησυχίες ήταν απλά να απολαύσει το τοπίο, να βρει ένα μέρος να κατασκηνώσει, να απομακρύνει τον κόσμο γύρω από τη μοτοσυκλέτα του. Ο "ξένος" έλαβε μεγάλης φροντίδας και φιλοξενίας σε όλες σχεδόν τις χώρες από τις οποίες πέρασε. Μπορεί να είμαστε χωρισμένοι σε λευκούς, μαύρους, κίτρινους (και άλλες ενδιάμεσες αποχρώσεις) αλλά τελικά είμαστε πάνω από όλα άνθρωποι.

• 
• 
• 
• 
• 
•  

Νομίζω ότι το παρόν άρθρο πρέπει να περιορισθεί στις παραπάνω αράδες. Το ταξίδι ήταν τεράστιο. Μπείτε στο παραπάνω ιστότοπο να διαβάσετε λεπτομέρειες. Πάρτε το από την αρχή και δείτε πώς είναι κάποιος να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Και σκεφθείτε και εσείς: Ποιό είναι το ταξίδι που θα θέλατε να κάνετε; Με το ποδήλατο, με το αυτοκίνητο, με τη μηχανή.

Ο Αλέξανδρος Παπαδόπουλος μας απάντησε μέσα από το δικό του ταξίδι.

Αλέξανδρε, και εις άλλα με υγεία.